Abdi İpekçi

Abdi İpekçi yıkılıyor... 30 yıla yakın süren bir hizmetin ardından basketbola veda ediyor. Halbuki hizmete ilk girdiğinde ne kızmıştık? Spor Sergiciler olarak suçu onda bulmuştuk.
 
İşin içine girdiğinizde daha modern bir salondu. Bir Fenerbahçe-Galatasaray derbisi için oraya gittiğimde bir daha bulabileceğimden emin değildim.
 
Sonra neler yaşadık neler?
Efes’in peşinden giden on binlerin adım adım Koraç Kupası’na uzanmalarını mı anlatsak; 2001 Avrupa Basketbol Şampiyonası’nı mı?
1992 yılındaki o ilk All Star maçı unutulur mu?
Rahmetli Batur Abi’nin Fenerbahçe-Galatasaray dedeler maçındaki performansı mesela...
 
Basketbolun dışına çıkarsak... Pavarotti konseri de aklımda... Dünya Gençler Boks Şampiyonası’nda ring spikeriydim. Galiba Abdi İpekçi’ye ısınışım da o zamana rastgelir.
 
Ufuk Sarıca, kendisine sataşan Danilovic’e skor tabelasını gösterdiğinde de oradaydım. Ali Sami Abi (Alkış), basın tribününde bir son saniye basketinin ardından tanımadığı bir yabancı konukla sarmaşdolaş olurken de...
 
Bazarevich, Yıldırımspor formasıyla oynarken de oradaydım, Mahmud Abdulrauf Fenerbahçe formasıyla ligimizi renklendirirken de...
 
Aydan Siyavuş, Spor Sergi’den kopup geldiğinde de oradaydım, Aydın Örs efsanesi başlarken de...
 
Barcelona koçu Reneses, Naumoski’yi 4 ayrı oyuncuyla tutarken de oradaydım, Paşabahçe’nin favori Fenerbahçe’yi devirip finale çıktığında da...
 
Kupa Galipleri finalinde Bask seyirciler gönülleri fethederken de oradaydım, Galatasaray, Eurocup’ı kazanırken de...
 
Kara Perşembe’nin İstanbul ayağında da oradaydım, Ülkerspor’un yükselişinde de..
 
Ergin Ataman ve Oktay Mahmuti, Aydın Örs’ün yardımcısıyken de oradaydım, bu ikili tek başlarına EuroLeague maçı kazanırken de...
 
Abdi İpekçi açıldığında 18 yaşındaydım.
Şimdi 47...
 
Çok kızmıştık ona...
Şimdi de kızıyorum. Yaşlandığımızı, o güzel gençlik günlerimizi hatırlattığı için...