Sınava hazırlık

ALİ KONAVİÇ

Giannis Antetokounmpo’nun insanları alıştırdığı standart bugünlerde başka bir seviyeye gelmiş durumda. Sadece istastistiklerden bahsetmek dahi yeterli olacaktır; ancak bugünün basketbolunda “defekt” yaratacağı düşünülen bir oyuncunun bir MVP’ye dönüşümünün hikâyesi gerçekten olağanüstü.

Kalıcı olduğu seviyeyse, herhalde buraya gelmekten bile daha zorunu başardığı anlamına gelmiyor. Antetokounmpo’yu ilk izlediğimde “çok eksik” fikrine kapıldığımı hatırlıyorum. Bu fikre kapılmak için bir basketbol uleması olmaya gerek yok.

Bugün çok iyi bir oyuncu olan Ben Simmons’ı izlerken de benzer hisse kapılıyorsunuz. Çünkü bugünün oyunu tam bir geometri oyunu ve problemin en temel çözümü şut. Şut atmak çözüm seçeneklerinin biri değil. En temeli, en önemlisi. Diğer özellikleriniz ne kadar keskin olursa olsun, bugünün basketbolunda ne kadar etkili olabileceğinizi genellikle bu belirliyor.

Takımınıza kattığınız marjinal fayda ne? Parkede bulunduğunuz anlar takımınıza ne kadar artı yazıyor? Rakip savunmanın işini kolaylaştırıyor musunuz? Bu sorular bir oyuncunun değerinin belirlenmesinde uzun yıllardır kullanılır; ancak artık kıstaslar farklı. Ve Antetokounmpo’nun ligdeki ilk döneminde o müthiş atletizmi ve patlayıcılığına karşın yeni kıstaslarla değerlendirildiğinde kariyerinin nereye denk düşeceğini kestirmek güçtü.

İyi bir koç, bir oyuncunun kariyerinde sahip olabileceği lükslerin belki de en büyüğü. Size oyunu öğreten ve çevrenizdeki oyunu sizi daha değerli kılacak biçimde kurgulayan bir koç. Mike Budenholzer da, Antetokounmpo’nun kariyerine o dokunuşu yapan koç oldu.

Giannis’e elbette bir MVP’ye verilmesi gereken her türlü özgürlüğü veriyor. Ancak aynı zamanda onu öyle rotasyonlarla parkede tutuyor ve onun için öyle oyunlar kurguluyor ki. Antetokounmpo’nun merkezinde olduğu bu lokomotif zaten geçiş oyunu buluyorsa, Giannis’ten iyisi yok. Ancak sete sete kaldıklarında da artık onu çevreleyen ve çok iyi tanıyan 4 şutör, MVP’ye istediği alanı fazlasıyla açıyor.

Ya Giannis bitiriyor, ya da çevredeki bu isimler. Fakat bu, tabii ki yazıldığı kadar kolay işlemiyor ve ciddi bir oyun ezberi gerektiriyor. Aynı zamanda sistemin parçası olan tüm isimlerin kendini geliştirmesi ve konfor alanlarından çıkarak başka bir oyuncuya evrilmelerini isteniyor.

Geçtiğimiz günlerde ligin zirvesindeki Lakers maçında rakip çembere 5 üçlük göndererek kariyer rekoru kıran Giannis Antetokounmpo; kendisine bu sağlıklı takımı yaratan koçu Budenholzer’a borcunu ödüyor gibiydi. Hakeza zaten değişmeye başlayan profilini, Bucks formasıyla bambaşka bir yere taşıyan Brook Lopez de bu isimlerin başında geliyor. Bu sistemi en iyi işleten isimlerden Brogdon’ın büyük bir kayıp olacağı zaten öngörülüyordu; ancak George Hill de şimdilik orayı kotarıyor.

Tabii ki play-off’ta yaşanan hayal kırıklığı hâlâ akılların bir köşesinde ve takımın Bledsoe gibi çok değerli; ancak yarı saha basketbolunda ne kadar verimli olduğu tartışılabilecek bir guard'la yeniden sorun yaşaması bir ihtimal. Ancak basketbolun hâlâ çok temel bir kuralı var. Sahadaki 4 vagonu çekecek bir lokomotifiniz varsa, hayat sizin için çok daha kolay.

Milwaukee Bucks bugünlerde iyice artmaya başlayan 'gelişmiş istatistikler'in birçok alanında ligin başını çeken takım. Elbette bu ligin genel görüntüsüne de yansıyor ve onları hâlihazırda tepede tutuyor. Bu noktada koça ve diğer oyunculara krediyi fazlasıyla veriyoruz.

Play-off’larda hemen her takımın yaşayacağı problemlerin çözümü ve iş göğüs göğüse basketbola geldiğinde gözlerin döneceği isimse şüphesiz Antetokounmpo olacak. Nasıl bir oyuncu olduğunu konuşmaya gerek yok. Çalışma ve gelişme azmine diyecek bir şey zaten yok. Ancak bizi alıştırdığı bu çılgın standartların, en yüksek seviyede test edildiğinde yine buralarda kalması gerekecek. Neticede efsanelerle, çok iyi oyuncuları ayıran şey bu.