Sensiz bir yıl...
"Tüm kırgınlıklara, kızgınlıklara, unutulmuşluklara rağmen, sen gerçek vefanın ne demek olduğunu bilen yüreklerin kalbinde her zaman var olacaksın. Bize kattıkların için hakkını helal et koca adam..."
01 Ekim 2019 - 09:34 - Güncelleme: 02 Ekim 2019 - 09:51
Yazıya başlarken çok zorlandım. Onbeş gündür yazıp yazıp siliyorum. Bir basketbol adamı gibi mi yazmalıyım, yoksa bir evlat olarak mı? Bir gazeteci olarak mı yazayım, yahut bir basketbolsever olarak mı? Zaten karmaşık olan duygularım iyice bulaşık teline döndü, en iyisi dört sandalyeden birden bakayım dedim…
Senin adına, birilerine kırgınım. Gerçekten çok kırgınım… Sana ömründen, ekmeğinden, hayatından çok şey borçlu olan, 'evladım' dediklerinden ne ses ne de seda çıkmadı... Koca
popolarını kaldırıp mezarını ziyarete bile gelmediler, onlara zamanı geldiğinde annelik yapan eşini bir kez aramadılar.
Buraya önce adlarını yazdım onların, ama sonra sildim. -çünkü onlar kendilerini biliyor- Yalandan bir tweet atanı da var, onu bile yapmayanı da... Yurt dışında olduğu için arayamadığından menajeriyle dolaylı mesaj gönderen de var! Hele bunlardan birisi, 3
kez ölümün elinden bizzat kurtardığın, eski 'bebe' yeni koç; diğeri de zorla koç yaptığın, ölene kadar desteklediğin, hatta onun yüzünden dönemin federasyon başkanı tarafından aforoz edildiğin 'BÜYÜK' koç…
Bir basketbol adamı olarak sana çok şey borçluyum. Basketbolu bana sevdirdin; ki zaman zaman sen de ben de bundan pişman olduk. Evet, çok zorlandık. Bu ülkede düzgün şeyler yapmak hiç kolay değil. Hatta mümkün de değil. Ama savaşçı ruhumuz hep 'devam' dedi.
Şu anda medyada, basketbol adına bir şeyler yer alıyorsa, TV’lerde, radyolarda programlar yapılıyorsa, bunda senin emeğin çok fazla... İlk profesyonel yorumcusun. Şu anda yorumculuk yapıp, yazan-çizen birçok kişi sana helallik borçlu. Bazıları farkında bunun, bazıları değil. Ama zaten onlar için yapmadın bunu, biliyorum...
2019 Dünya Kupası sırasında seni aramak için 3 kez elim telefona gitti. Biri bizim ABD maçında normal sürenin son molasıydı. Diğeri ise maç sonuydu. Bir de koskoca koskoca Dünya Kupası’na ayrılmayan yayınlar için konuşacaktım. Evet, gerçekten durum felaketti; kim, nerede, ne zaman, nasıl yayın yapacak belli değildi! Bizim maçlar ‘offtube’ (salondan değil, İstanbul’da stüdyodan) anlatıldı.
Yorumcu olarak onlarla milli formayı terletmiş Kerem Gönlüm mikrofondaydı. Kendisine her yönden saygı duyarız; ama ana yorumculuk görevi milli maçlar için henüz çok erkendi ve gerçekten aklından geçenleri söylemesi beklenemezdi. Ne etik yönden ne de ruhen uygun olamazdı, ki olmadı da…
Her türlü sonucu alabilecek takımımız, son 16’dan ve son 8’den sadece 4 serbest atış uzakta kaldı. Uzun rotasyonu olmayan bir takım için zoru başarıyorlardı. Bir de Emircan Koşut, Egemen Güven, Ömer Faruk Yurtseven ve İlkan Karaman neden bu takımın oyuncusu olamadılar, telefonda onu konuşacaktım seninle. Ama konuşamadım…
Yoktun çünkü...
Basketbolseverler mi? Bir çoğu seni çok özlüyor. Berberinden, aşçısına; araba tamircisinden, barista’sına kadar bir çok basketbol âşığı dostla sohbet ettim. Hepsinin ortak paydası sensin. Seninle başlamış aşkları. İlk sen öğretmişsin onlara alan savunmasını. Seninle gülmüş, seninle küfretmişler. Birçoğu senin yüzünden başlamış beyzbol şapkası takmaya…
Fanatik Basket’in serisine sahip dostlarla konuştum. Panellerinde imza alan liseli gençlerden bazıları anne-baba olmuş, benim kamplarıma çocuklarını getiriyorlar şimdi. Bazıları veli akademilerime katılıyor. Hepsi seni çok özlüyor. Seni evlatlarına anlatırken hepsinin gözü gururla doluyor.
İkimizi de tanıyanlar iyi bilirler ki, çok iyi anlaşamazdık. 'Her baba-oğul arasında yaşanan şeyler bunlar' dediler hep bana… Birbirine hem benzeyip hem de hayata farklı bakan iki dominant beynin anlaşmasını ummak çok romantik bir beklenti olmaz mıydı zaten?
Yaklaşık 20 yıl önce okumam için verdiğin Turgenyev’in ‘Babalar ve Oğullar’daki Bazarov gibi bir nihilist olmasam da, senden farklıydım… Geçenlerde hesapladım, birçok nedenden dolayı yaklaşık 10 yıl seninle görüşmemişiz. Bazısında 1 yıl, bazısında 2 yıl… Bazıları senin seçimin olmuş, bazılarıysa benim... Bunun sebep ve sonuçlarına ayrılmış değil bu köşe, ki zaten o faslı açıklamaya kitaplar yetmez.
Keşke’lerden nefret etsem de, keşke başarılı bir baba-oğul ilişkisine sahip olmayı becerebilseydik, diyorum. Şanslı bir adamım ki, senin evladın oldum. Doğru ve yanlışlarınla bana öğrettiğin her şey için sana minnettarım.
Yıllardır hep söylediğin, hayal ettiğin tarzda, sana dünyaya motosiklet üzerinde veda etme şansını sağlayan Tanrı’ya da teşekkür ederim. Ama yine de hepimizin beklediğinden erken oldu bu gidiş. Başarılı aort ameliyatıyla sana yeni bir ömür katan doktorlarına da ayıp oldu, haberin olsun. Hepsine bir özür borçlusun…
Ey İsmet Badem, Tüm kırgınlıklara, kızgınlıklara, unutulmuşluklara rağmen, sen gerçek vefanın ne demek olduğunu bilen yüreklerin kalbinde her zaman var olacaksın. Bize kattıkların için hakkını helal et koca adam. Bizim hakkımız senden yana zaten HELAL… Sevgi, saygı ve özlemle...
Oğlun Burçin Badem
Senin adına, birilerine kırgınım. Gerçekten çok kırgınım… Sana ömründen, ekmeğinden, hayatından çok şey borçlu olan, 'evladım' dediklerinden ne ses ne de seda çıkmadı... Koca
popolarını kaldırıp mezarını ziyarete bile gelmediler, onlara zamanı geldiğinde annelik yapan eşini bir kez aramadılar.
Buraya önce adlarını yazdım onların, ama sonra sildim. -çünkü onlar kendilerini biliyor- Yalandan bir tweet atanı da var, onu bile yapmayanı da... Yurt dışında olduğu için arayamadığından menajeriyle dolaylı mesaj gönderen de var! Hele bunlardan birisi, 3
kez ölümün elinden bizzat kurtardığın, eski 'bebe' yeni koç; diğeri de zorla koç yaptığın, ölene kadar desteklediğin, hatta onun yüzünden dönemin federasyon başkanı tarafından aforoz edildiğin 'BÜYÜK' koç…
Bir basketbol adamı olarak sana çok şey borçluyum. Basketbolu bana sevdirdin; ki zaman zaman sen de ben de bundan pişman olduk. Evet, çok zorlandık. Bu ülkede düzgün şeyler yapmak hiç kolay değil. Hatta mümkün de değil. Ama savaşçı ruhumuz hep 'devam' dedi.
Şu anda medyada, basketbol adına bir şeyler yer alıyorsa, TV’lerde, radyolarda programlar yapılıyorsa, bunda senin emeğin çok fazla... İlk profesyonel yorumcusun. Şu anda yorumculuk yapıp, yazan-çizen birçok kişi sana helallik borçlu. Bazıları farkında bunun, bazıları değil. Ama zaten onlar için yapmadın bunu, biliyorum...
2019 Dünya Kupası sırasında seni aramak için 3 kez elim telefona gitti. Biri bizim ABD maçında normal sürenin son molasıydı. Diğeri ise maç sonuydu. Bir de koskoca koskoca Dünya Kupası’na ayrılmayan yayınlar için konuşacaktım. Evet, gerçekten durum felaketti; kim, nerede, ne zaman, nasıl yayın yapacak belli değildi! Bizim maçlar ‘offtube’ (salondan değil, İstanbul’da stüdyodan) anlatıldı.
Yorumcu olarak onlarla milli formayı terletmiş Kerem Gönlüm mikrofondaydı. Kendisine her yönden saygı duyarız; ama ana yorumculuk görevi milli maçlar için henüz çok erkendi ve gerçekten aklından geçenleri söylemesi beklenemezdi. Ne etik yönden ne de ruhen uygun olamazdı, ki olmadı da…
Her türlü sonucu alabilecek takımımız, son 16’dan ve son 8’den sadece 4 serbest atış uzakta kaldı. Uzun rotasyonu olmayan bir takım için zoru başarıyorlardı. Bir de Emircan Koşut, Egemen Güven, Ömer Faruk Yurtseven ve İlkan Karaman neden bu takımın oyuncusu olamadılar, telefonda onu konuşacaktım seninle. Ama konuşamadım…
Yoktun çünkü...
Basketbolseverler mi? Bir çoğu seni çok özlüyor. Berberinden, aşçısına; araba tamircisinden, barista’sına kadar bir çok basketbol âşığı dostla sohbet ettim. Hepsinin ortak paydası sensin. Seninle başlamış aşkları. İlk sen öğretmişsin onlara alan savunmasını. Seninle gülmüş, seninle küfretmişler. Birçoğu senin yüzünden başlamış beyzbol şapkası takmaya…
Fanatik Basket’in serisine sahip dostlarla konuştum. Panellerinde imza alan liseli gençlerden bazıları anne-baba olmuş, benim kamplarıma çocuklarını getiriyorlar şimdi. Bazıları veli akademilerime katılıyor. Hepsi seni çok özlüyor. Seni evlatlarına anlatırken hepsinin gözü gururla doluyor.
İkimizi de tanıyanlar iyi bilirler ki, çok iyi anlaşamazdık. 'Her baba-oğul arasında yaşanan şeyler bunlar' dediler hep bana… Birbirine hem benzeyip hem de hayata farklı bakan iki dominant beynin anlaşmasını ummak çok romantik bir beklenti olmaz mıydı zaten?
Yaklaşık 20 yıl önce okumam için verdiğin Turgenyev’in ‘Babalar ve Oğullar’daki Bazarov gibi bir nihilist olmasam da, senden farklıydım… Geçenlerde hesapladım, birçok nedenden dolayı yaklaşık 10 yıl seninle görüşmemişiz. Bazısında 1 yıl, bazısında 2 yıl… Bazıları senin seçimin olmuş, bazılarıysa benim... Bunun sebep ve sonuçlarına ayrılmış değil bu köşe, ki zaten o faslı açıklamaya kitaplar yetmez.
Keşke’lerden nefret etsem de, keşke başarılı bir baba-oğul ilişkisine sahip olmayı becerebilseydik, diyorum. Şanslı bir adamım ki, senin evladın oldum. Doğru ve yanlışlarınla bana öğrettiğin her şey için sana minnettarım.
Yıllardır hep söylediğin, hayal ettiğin tarzda, sana dünyaya motosiklet üzerinde veda etme şansını sağlayan Tanrı’ya da teşekkür ederim. Ama yine de hepimizin beklediğinden erken oldu bu gidiş. Başarılı aort ameliyatıyla sana yeni bir ömür katan doktorlarına da ayıp oldu, haberin olsun. Hepsine bir özür borçlusun…
Ey İsmet Badem, Tüm kırgınlıklara, kızgınlıklara, unutulmuşluklara rağmen, sen gerçek vefanın ne demek olduğunu bilen yüreklerin kalbinde her zaman var olacaksın. Bize kattıkların için hakkını helal et koca adam. Bizim hakkımız senden yana zaten HELAL… Sevgi, saygı ve özlemle...
Oğlun Burçin Badem
YORUMLAR