Dönüm noktası | Emirali Göktürk
“Bu lig olmasaydı yıl sonu şampiyonalarda oynayıp insanların kendisini keşfetmesini bekleyen binlerce gençten biri olacaktım. BGL ben ve benim gibi gençler için büyük bir dönüm noktası oldu. Hayal kurmamızı ve o hayallerin peşinden koşmamızı sağladı. BGL gençler için bir basamaktan çok daha fazlası...”
02 Temmuz 2022 - 10:14
RÖPORTAJ: ECE ERGEZ
Ben geçen sezon ve bu yılın başında Tarsus Amerikan Koleji Basketbol Gençler Ligi (BGL) takımındaydım. Tarsus bu sezon final grubuna kalamayınca; Ali (Yıldırım) Abi’nin de Necati (Güler) Abi’ye ulaşmasıyla birlikte Gaziantep'e transferim gerçekleşti. BGL’nin son dört ayını Gaziantep’te geçirdim.
Normal sezonu sadece bir mağlubiyet ile kapatmış olsa da ben ve benim gibi birçok insan Gaziantep’in olduğu grubun daha kolay olduğunu düşünüyordu... Antep’in başarısını da buna bağlıyorlardı. Tabii ki bu düşüncemin yok olması sadece bir antrenman sürdü. Banvit’in sahip olduğu antrenman temposu ve sistemini Ali Abi çoktan Gaziantep’e kazandırmıştı, ben de bunu ilk antrenmanlardan sonra ağrıyan bacaklarımla beraber anlamış oldum.
Final grubunda tam kadro oynadığımız hiçbir maçı kaybetmeyerek zaten karşı grubun ne kadar ilerisinde bir basketbol oynadığımızı da kanıtlamış olduk. Böylelikle hem A hem B grubunun takımları artık bizim final maçını ne zaman oynayacağımızı düşünmeye başlamıştı. Finale kadar unutulmaz bir süreç yaşadım. Ligin en dramatik, en şanssız mağlubiyetlerini yaşadıktan sonra Gaziantep formasıyla Sinan Erdem’de Beşiktaş'a karşı final oynamak, bir de üstüne sezonu şampiyon olarak tamamlamak benim için apayrı bir geri dönüş hikâyesi oldu.
En Değerli Oyuncu Ödülü'nü de Emir Arda Sivas’ın bir verimlilik puanı önünde bitirerek aldım. Bizim maçımızın iki MVP’si vardı desem yeridir. Beşiktaş cephesinden de Emir Adıgüzel mükemmel bir maç çıkarttı. Banvit’ten arkadaşlık kurduğum, tanıdığım iki oyuncunun da böylesine güzel oynayıp maça anlam katması da beni eski anılara götürmedi değil.
Basketbola Hatay’da 7-8 yaşlarındayken babamın beni keşfetmesi ve bir takıma yönlendirmesiyle başladım. Sonrasında antrenörüm Naci Sevim’in yönlendirmesiyle, babamla beraber Banvit’in seçmelerine katıldık. Sonrasında ailemin benim için Bandırma’ya taşınmasıyla basketbol hikâyem
başlamış oldu. Aileme ve babama ayrı bir parantez açmak istiyorum. Onlar olmasaydı, babam bana şut atmayı öğretmeseydi... O kadar işi varken beni alıp antrenman yaptırmasaydı; basketbol hayatımda sadece severek izlediğim bir spor dalı olurdu, ötesi değil.
Sezon ortasında BGL'nin en büyük favorisi olan Gaziantep gibi bir takıma transfer olmak belki de ben de bir gerginliğe sebep olabilirdi. Ama kendimi rekabet ortamına sokmak yerine sadece Ali Abi’nin direktiflerine kulak vererek bir nevi koruma altına aldım. Sezon başındaki istatistiklerim, sahadaki rahatlığım asla geri gelmeyecekti bunun farkındaydım. Artık başka bir takımda olduğumu ilk günden kabullenip son güne kadar da bu kararlığımı koruyarak sezonu tamamladım. Benim için maç kazanıyor olmaktan sonrası ya da öncesi asla önemli olmadı.
Geçen sezon da dışarıdan şut atan, genellikle içeride oynayan bir oyuncuydum; ama bu sezon Necati Abi’nin takımımıza getirdiği yeni anlayış ve sezona gardsız devam edişimiz benim hem dışarıdan şut atıp hem pota altı bitirebilen, gerektiğinde penetre edebilen ve orta mesafe şutunu kullanan; kendine güveni olan ve hata yapmaktan çekinmeyen bir Emirali olmamı sağladı.
Gaziantep’te de bu tecrübelerimi Ali Abi sistemin içine dahil ederek takımın ihtiyacı olduğu anda sahneye çıkan, verilen görevleri yapan bir Emirali yarattı. Bu lig olmasaydı yıl sonu şampiyonalarda oynayıp insanların kendisini keşfetmesini bekleyen binlerce gençten biri olacaktım. BGL ben ve benim gibi gençler için büyük bir dönüm noktası oldu. Hayal kurmamızı ve o hayallerin peşinden koşmamızı sağladı. BGL gençler için bir basamaktan çok daha fazlası.
En büyük hedefim kariyerimin herhangi bir zamanında milli takım forması giyebilmek. Onun dışında kendimden beklentilerimin altında kalmadan, verdiğim emeklerin karşılığını alıp uzun yıllar üst seviyelerde basketbol oynamak istiyorum. Basketbolu bıraktıktan sonra da Hatay’da bir basketbol takımı kurup onu üst liglere çıkarmak en büyük hayalim.
Ben geçen sezon ve bu yılın başında Tarsus Amerikan Koleji Basketbol Gençler Ligi (BGL) takımındaydım. Tarsus bu sezon final grubuna kalamayınca; Ali (Yıldırım) Abi’nin de Necati (Güler) Abi’ye ulaşmasıyla birlikte Gaziantep'e transferim gerçekleşti. BGL’nin son dört ayını Gaziantep’te geçirdim.
Normal sezonu sadece bir mağlubiyet ile kapatmış olsa da ben ve benim gibi birçok insan Gaziantep’in olduğu grubun daha kolay olduğunu düşünüyordu... Antep’in başarısını da buna bağlıyorlardı. Tabii ki bu düşüncemin yok olması sadece bir antrenman sürdü. Banvit’in sahip olduğu antrenman temposu ve sistemini Ali Abi çoktan Gaziantep’e kazandırmıştı, ben de bunu ilk antrenmanlardan sonra ağrıyan bacaklarımla beraber anlamış oldum.
Final grubunda tam kadro oynadığımız hiçbir maçı kaybetmeyerek zaten karşı grubun ne kadar ilerisinde bir basketbol oynadığımızı da kanıtlamış olduk. Böylelikle hem A hem B grubunun takımları artık bizim final maçını ne zaman oynayacağımızı düşünmeye başlamıştı. Finale kadar unutulmaz bir süreç yaşadım. Ligin en dramatik, en şanssız mağlubiyetlerini yaşadıktan sonra Gaziantep formasıyla Sinan Erdem’de Beşiktaş'a karşı final oynamak, bir de üstüne sezonu şampiyon olarak tamamlamak benim için apayrı bir geri dönüş hikâyesi oldu.
En Değerli Oyuncu Ödülü'nü de Emir Arda Sivas’ın bir verimlilik puanı önünde bitirerek aldım. Bizim maçımızın iki MVP’si vardı desem yeridir. Beşiktaş cephesinden de Emir Adıgüzel mükemmel bir maç çıkarttı. Banvit’ten arkadaşlık kurduğum, tanıdığım iki oyuncunun da böylesine güzel oynayıp maça anlam katması da beni eski anılara götürmedi değil.
Basketbola Hatay’da 7-8 yaşlarındayken babamın beni keşfetmesi ve bir takıma yönlendirmesiyle başladım. Sonrasında antrenörüm Naci Sevim’in yönlendirmesiyle, babamla beraber Banvit’in seçmelerine katıldık. Sonrasında ailemin benim için Bandırma’ya taşınmasıyla basketbol hikâyem
başlamış oldu. Aileme ve babama ayrı bir parantez açmak istiyorum. Onlar olmasaydı, babam bana şut atmayı öğretmeseydi... O kadar işi varken beni alıp antrenman yaptırmasaydı; basketbol hayatımda sadece severek izlediğim bir spor dalı olurdu, ötesi değil.
Sezon ortasında BGL'nin en büyük favorisi olan Gaziantep gibi bir takıma transfer olmak belki de ben de bir gerginliğe sebep olabilirdi. Ama kendimi rekabet ortamına sokmak yerine sadece Ali Abi’nin direktiflerine kulak vererek bir nevi koruma altına aldım. Sezon başındaki istatistiklerim, sahadaki rahatlığım asla geri gelmeyecekti bunun farkındaydım. Artık başka bir takımda olduğumu ilk günden kabullenip son güne kadar da bu kararlığımı koruyarak sezonu tamamladım. Benim için maç kazanıyor olmaktan sonrası ya da öncesi asla önemli olmadı.
Geçen sezon da dışarıdan şut atan, genellikle içeride oynayan bir oyuncuydum; ama bu sezon Necati Abi’nin takımımıza getirdiği yeni anlayış ve sezona gardsız devam edişimiz benim hem dışarıdan şut atıp hem pota altı bitirebilen, gerektiğinde penetre edebilen ve orta mesafe şutunu kullanan; kendine güveni olan ve hata yapmaktan çekinmeyen bir Emirali olmamı sağladı.
Gaziantep’te de bu tecrübelerimi Ali Abi sistemin içine dahil ederek takımın ihtiyacı olduğu anda sahneye çıkan, verilen görevleri yapan bir Emirali yarattı. Bu lig olmasaydı yıl sonu şampiyonalarda oynayıp insanların kendisini keşfetmesini bekleyen binlerce gençten biri olacaktım. BGL ben ve benim gibi gençler için büyük bir dönüm noktası oldu. Hayal kurmamızı ve o hayallerin peşinden koşmamızı sağladı. BGL gençler için bir basamaktan çok daha fazlası.
En büyük hedefim kariyerimin herhangi bir zamanında milli takım forması giyebilmek. Onun dışında kendimden beklentilerimin altında kalmadan, verdiğim emeklerin karşılığını alıp uzun yıllar üst seviyelerde basketbol oynamak istiyorum. Basketbolu bıraktıktan sonra da Hatay’da bir basketbol takımı kurup onu üst liglere çıkarmak en büyük hayalim.
YORUMLAR