Yeşil dev
"Celtics'in Mavs'i 4-1 ile devirdiği serinin ardından NBA Finalleri MVP ödülü için Jaylen Brown, Jayson Tatum ve Jrue Holiday isimleri öne çıkıyordu. MVP ödülü için tek takımdan üç aday çıkması Celtics'in kadro kalitesini özetleyen en büyük detay olabilir. Garnett - Pierce - Ray Allen üçlüsüyle 2008 yılında gelen şampiyonluk sonrası Celtics, 16 yıl aranın ardından 18. NBA şampiyonluğunu sahip olduğu bu orantısız güç ile kazandı."
ARDA AYGAHOĞLU
All Star karmasını andıran ilk beşiyle Doğu Konferansı'nı zorlanmadan şampiyon olarak tamamlayan Boston Celtics ve Batı’da beklentileri aşarak kupaya uzanan Dallas Mavericks, dünyanın en iyi takımı unvanı ya da hep kullandığımız adıyla NBA şampiyonluğu için kozlarını paylaştı.
RAUND 1: BEYAZ ÇİKOLATA'NIN İNTİKAMI
Celtics ilk randevuda muhtemelen maç öncesi planladığı her şeyi eksiksiz olarak sahaya yansıttı. Mavs’i Batı’nın zirvesi oturtan oyun planını dağıttı. Yeşiller, savunmada her şeyi switch ederek birçok pozisyonda Luka Doncic’in karşısında kaldı ve savunma dengesini koruyabildi. Perde çıkışları sonrası Doncic’in top yönlendirmesini minimum düzeyde tuttular, yardım savunmasını hızlı getirdiler ve zaten final heyecanından çıkamayan Mavs’in rol oyuncularını bu şekilde tümüyle pasifize ettiler.
Ancak Celtics’in takım performansı haricinde Porzingis’in maça girişi ve kırılma anlarındaki yıkıcı performansı onun sorunlu ayrıldığı Dallas’a karşı maçı bir intikam olarak gördüğüne işaret etti.
Bununla birlikte Boston Koçu Joe Mazzulla sezon başında medya tarafından beyni kuşa takılsa ters uçacak adam olarak karikatürize edilmesine rağmen Jason Kidd’e karşı üstünlük kurdu ve takımı için en büyük soru işareti olarak görülmesine rağmen ilk maçın kahramanları arasına girdi.
2. PERDE: HAKSIZ REKABET
İlk maçın ardından serinin yakın geçeceğine ve Dallas Mavericks’in karşılık verebileceğine dair soru işaretleri oluşurken, gözler sakat olmasına rağmen takımını taşıyan Luka Doncic’e yardım edebilecek tek adam olan Kyrie Irving’e çevrildi.
Celtics ilk maçta yaptığı doğruları tekrarlarken, Jayson Tatum’dan katkı alamamasına rağmen hücumda da müthiş bir performans ortaya koydu. Jaylen Brown takımın liderliğini üstlenirken, Doncic ile girdikleri düelloda takım arkadaşlarından ciddi yardım aldı. Luka ise All Star takımlarını andıran rakibe karşı tek başına kaldı. Kyrie, iyi bir geçmişe sahip olmadığı Boston’a karşı psikolojik açıdan ezilirken, takımın diğer parçaları da sönük kaldı.
ÜÇÜNCÜ BULUŞMA: AKIL OYUNLARI
Mavs koçu Jason Kidd, Boston’un en iyisi olarak görülmesine rağmen iyi performans veremeyen ve mental açıdan sürekli eleştirilen Tatum’u hassas noktasından vurmayı denedi. Kidd, Celtics’in en iyi oyuncusuna dair yorum yaparken herkes bunu Tatum’un aklına girme ve Yeşiller'in top dağılımını etkileme olarak yorumladı. Porzingis’in sakatlık haberi de duyulunca herkesin kafasında Dallas’ın geri dönüş için reaksiyon verme ihtimali belirdi. Celtics deplasmandaki ilk maçında oyunu domine ederken Jrue Holiday, JB’nin yanında müthiş bir performans koydu.
Dallas çift haneli farkla geriye düştüğü maçta 20-2’lik seri yakalarken koç Kidd, NBA Finalleri tarihinin en büyük hatalarından birini yaparak aldığı molayla takımının rüzgarını kesti. Mola dönüşü ise Luka, 6. faulünü yaparak oyun dışında kaldı ve maç aslında o an kaybedildi. Celtics, komutansız yakaladığı Dallas’ı kalan dakikalarda sürklase etti ve Kyrie’nin iyi görünen üçüncü karşılaşma performansını da çöpe attı.
DÖRDÜNCÜ RANDEVU: BİR İHTİMAL DAHA VAR
Dördüncü randevu öncesi Mavs’in umutları tükense de, süpürülmemek adına bir şeyler yapmaları gerekiyordu. Kaybedecek bir şeyi kalmayan Mavs, tüm oyuncuların hırslı oyunuyla ve Celtics’in rölantiden çıkmamasıyla maç başında yakaladığı farkı sona kadar korudu. Dallas Mavericks, dördüncü mücadelede farkı 48 sayıya çıkararak NBA Finaller tarihi boyunca bir takımın yakaladığı en büyük farka ulaştı. İnternette meşhur “Don’t let us get one” geyikleri dönmeye başlasa da, birçokları için bu, Celtics’in kutlamayı eve taşıma arzusundan başka bir şey değildi.
CETICS: DÜNYANIN VE TARİHİN YENİDEN EN BÜYÜĞÜ
Beşinci mücadele öncesi atmosferde artık mental açıdan dağılmış ve teslim olmaya hazır Mavs ile şampiyonluktan şüphesi olmayan Celtics’in kaderleri çoktan yazılmıştı. Maç teknik detaylardan bağımsız şekilde geldim, gördüm, yendim olarak noktalandı. Sezon başında kağıt üzerinde belki de en güçlü kadroya sahip olan Celtics için en büyük şüphe koçtu. Ancak koç Mazzulla seri boyunca Mavs’in tüm zayıf noktalarını çözdüğü gibi rakibin üretmeye çalıştığı tüm çözüm yöntemlerine de alternatif üretti.
Boston, Brad Stevens döneminde kurduğu genç çekirdekle yıllardır konferans ve NBA Finalleri'nde boy gösterdi. O kadar çok kaybettiler ki, genç takımlarıyla hem kazanmayı öğrendiler hem de benzersiz tecrübeler edindiler.
Celtics’in Mavs’i 106-88 devirdiği maçın ardından NBA Finalleri MVP ödülü için Jaylen Brown, Jayson Tatum ve Jrue Holiday isimleri öne çıkıyordu. MVP ödülü için tek takımdan üç aday çıkması Celtics’in kadro kalitesini özetleyen en büyük detay olabilir. Garnett - Pierce - Ray Allen üçlüsüyle 2008 yılında gelen şampiyonluk sonrası Celtics, 16 yıllık aranın ardından bir kez daha NBA şampiyonluğunu sahip olduğu bu orantısız güç ile kazandı.
Sonuçta Boston Celtics, 18. kez NBA şampiyonu olurken Los Angeles Lakers'ı geride bırakarak lig tarihinde en fazla şampiyonluğa ulaşan takım unvanını da en büyük rakibinden geri kazandı. Celtics’in kilit oyuncularını koruma kapasitesi, yıldız isimlerin yaşları ve takım içi uyuma bakılırsa bu şampiyonluk onlar için sadece bir başlangıç olabilir.