EN ZOR YAZI

Hayatımın en zor yazısı bu Doğan Abi seni üç-beş satıra sığdırmak biliyorum ki imkansız... O kadar güzel anılarımız var ki seninle. Nur içinde yatsın baban Zeki Hakyemez amcanın beni 8-9 yaşlarındayken voleyboldan koparıp basketbolcu yapmasını mı anlatsam. Yoksa Efes Pilsen'den beni Fenerbahçe'ye transfer edip Fenerbahçeli Altar olmamı sağlamanı mı? Antalya yıllarımızı mı? Ankara DSİ günlerimizi mi?

ALTAR TUNÇKOL
 
***
 
Son 10 senemizi baba oğul gibi yaşadık seninle aynı evde kaldık aile olduk. Beraber güldük, beraber üzüldük ama hiç küsmedik birbirimize. Kavga ettik, tartıştık ama hiç uzatmadık. Çünkü baba-oğulduk biz. 
 
***
 
Ne kadar önem verirdin beraber çalıştığın iş arkadaşlarına. Onlarla yemeğe gitmek, eğlenmek, sorunlarını çözmeyi görev bilirdin. Birçok insanda o kadar fazla emeğin var ki. Vefaya çok önem verirdin, vefasızlığa hiç tahammül edemezdin... Darılırdın seni çok üzerdi vefasızlık.
Biliyorum son yıllarda üzüldün Doğan Abi içine attın, hazmedemedin; ama hiç bırakmadın hep bir şeyler üretmeye çabaladın.
Son olarak da basketbol okulunu kurdun. Baktın kimseden fayda yok, senin için çok amatör sayılacak bir işe girdin.
2 ayda başkalarının 20 yılda yapamayacaklarını yaptın, sponsorlarla anlaştın, üç salonda çalışmalara başladın. Ama maalesef kalbin yorgun düştü ve göremedin. Merak etme sana söz veriyorum bizler, sevdiklerin en azından ismini kurduğun basketbol okulunu yaşatacağız.
 
***
Başarılarla dolu sporculuk ve yöneticilik hayatında Türk basketboluna damga vurdun, ilkleri başardın ve en önemlisi arkanda seni çok seven ve her zaman saygıyla  hatırlayacak büyük bir kitle bıraktın.
Seni çok özleyeceğiz Doğan Abi hakkını ödeyemeyiz, ışıklarla uyu mekanın cennet olsun.