En özel hikâye
"Özel bir çocuk hayal edin… Üç yaşında yürümeye, yedi yaşında ise konuşmaya başlayan bir çocuk… Şimdi ise o çocuğun hayatında yaşadığı tüm zorluklara rağmen 19 yaşında NCAA Div 1'de yer alan bir kolejden basketbol bursu aldığını hayal edin… İşte karşınızda Kalin Bennett!"
Kalin, özel bir çocuktu. Annesi Sonja, ilk aylarda bunu fark edememişti. Sonja, kendi konuşurken Kalin’in kendine karşı odaklanmadığını hatta herhangi bir ses ya da tepki de vermediğini fark etmişti. Bir şeylerin yanlış gittiğini düşünen Sonja, Kalin ile beraber doktora gitti ve oğluna yapılan tetkiklerin ardından otizm teşhisi kondu.
Doktorlar, Sonja’ya Kalin’in ilerleyen zamanlarda da yürüyememe ve konuşmama şansı olduğunu belirtse de Sonja tüm bu ihtimalleri reddetti. Oğluna ve onun yeteneklerine güvenen Sonja, Kalin için farklı bir doktor buldu. Kalin bu doktorla haftada üç kere birebir terapi yaparken, geri kalan zamanlarda doktorun Sonja’ya verdiği terapileri uyguladı. Bu terapiler Kalin Bennett’in ilerleme kaydetmesini sağladı.
Terapilere uzunca bir süre devam eden Kalin, üç yaşında yürümeye başladı ve yedi yaşında ise konuşmaya başladı. Kalin, konuşmaya başladıktan sonra okulun yolunu tuttu ve üçüncü sınıfta kaderini etkileyen bir olay oldu.
Kalin, basketbol oynayan yaşıtlarını görmüş ve “Ben de onlar gibi oynamak istiyorum” dedi. Ancak yaşıtları Kalin’e “Otur, otur, sen basketbol takımında değilsin” demişti. Bu olayın ardından evin yolunu tutan Kalin’in babasına söylediği ilk söz “Baba, basketbol oynamak istiyorum” olmuştu. Sonja, Kalin’in basketbol oynama fikrinden yaşayabileceği duygusal süreç yüzünden korkmuş ve reddetmiş; ancak Kalin’in doktoru da “Sadece ne tepki vereceğini görelim” dediği için Sonja ikna olmuş ve Kalin, Arkansas Hawks ile basketbola başlamıştı. Kalin Bennett, takımdaki arkadaşlarına göre çok uzundu; ancak bu sporda çok yeniydi.
Birçok arkadaşı küçüklükten bu yana basketbol oynayarak büyürken Kalin ise ilk defa basketbol sahası ve potaları ile karşılaşıyordu. Bu oyunu oynamak ve kurallarını öğrenmek Kalin için zor olacaktı. Arkansas’ın koçu Howard ise ona destek olmak istiyordu. Kalin’in matematiği çok sevdiğini gören Koç Howard, Kalin’e setleri sayılarla anlatmaya başladı. Bu
durumu “Temel olarak, koç sayıları kağıda yazıyordu ve hangi sayının oyunda nereye gittiğini söylüyordu” sözleriyle anlatıyor Kalin...
Kalin, ilk senelerde hiç başarılı olamadı. Ancak beşinci sınıftayken Detroit’te yapılan bir karşılaşmada Hawks gerideyken Kalin oyuna dahil oldu ve hayatında ilk defa şut attı. Kalin ise o anları “Sadece şut attım ve herkes çıldırmaya başladı. Bir sonraki şutumda rakip takımın taraftarı bile çıldırmaya başlamıştı” cümleleriyle açıklıyor. Annesi ise bu durumu “Başarması biraz zaman aldı; ancak başardıktan sonra onu hiç kimse durduramadı" sözleriyle açıklıyor.
O gün Kalin sayılarıyla maçı Hawks’ın kazanmasını sağlarken, sahadaki iki takımın taraftarı da Kalin’i ayakta alkışlıyordu. Yıllar önce Sonja’ya oğlunun yürümeyeceğini ve konuşamayacağını söyleyen doktorlara rağmen Kalin Bennett, hem basketbolda hem de eğitim yaşamına başarılı bir şekilde devam etti.
2018 yılında liseden mezun olan Kalin, kolej seviyesinde basketbol oynayabileceğini düşünüyordu. “Size karşı dürüst olmak gerekirse, hiç şüphem olmadı. Oynayabileceğimi biliyorum” sözleriyle bu durumu açıklayan Kalin Bennett’in karşısına bir sene sonra Kent State Koleji çıktı. Kent State, Kalin’e basketbol bursu sundu. Kalin ve Sonja, Cleveland'a yaklaşık 60 km uzaklıktaki kampüsü ziyaret etti ve kararlarını açıkladı. Kalin artık Kent State için oynayacaktı.
2.11 m. boyundaki Kalin, bu sezon Kent State’te süre almaya başladı ve 6 Kasım 2019 tarihinde Kent State’in Hiram’a karşı oynadığı maçta ilk sayısını attı. Bu sayının 19 yaşındaki Kalin için bir diğer anlamı da 'NCAA Div. 1 tarihinde sayı atan ilk otizmli basketbolcu' unvanını alması oldu.
Kalin, şu an için NCAA’de kısa süreler almaya başladı; ancak henüz çok genç ve ilerleyen yıllarda oyununu daha da geliştirmesi bekleniyor. Kim bilir belki Kalin’i ilerleyen yıllarda NBA’de de görebiliriz. Kalin ve ailesinin de dediği gibi “ASLA VAZGEÇMEYİN!”.